Ψυχαναγκασμοί και όνειρα!

Καλημέρα! Εχώ καιρό να αναρττήσω κάτι και μου έχει λέιψει η διαδικασία.  Ας δώσω το χρονικό και τοπικό πλαίσιο προκειμένου να ενεργοποιήσω τη φαντασία σας:Ρ Περίοδος διακοπών Χριστουγέννων στο δωμάτιό μου με φασκόμηλο-αφού ο λαιμός μου είναι στα χειρότερά του). Μόλις μίλησα στο τηλέφωνο με τον αγαπημένο μου Γουίλι^^ Δυστυχώς έχω ένα κακό προαίσθημα και παρόλο που παριστάνω την αμερόληπτη, βασανίζομαι αδίκως! Διάβαζα πρόσφατα ένα άρθρο στο ΜΟΝΙΤΟΡ σχετικά με τις ιδεοψυχαναγκαστικές διαταραχές! Δίνοντας, λοιπόν, μια προσωπική πινελιά θα αναφερθώ στα εξής: αν το δωμάτιό μου δεν είναι τακτοποιημένο δε μπορώ να συγκεντρωθώ και να διαβάσω, έχω νεύρα όταν φοράω ασιδέρωτα ρούχα, νιώθω πως τα μαλλιά μου είναι λαδωμένα εικοσιτέσσερις ώρες το εικοσιτετράωρο και λούζομαι συνέχεια, και γενικότερα με διακατέχει μια τελειοθηρία η οποία με εμποδίζει απ'το να λετουργώ χαλαρά. Αναγνωρίζοντάς την ως κλισέ και ρομαντική, το άρθρο προτείνει για πανάκεια την αγάπη! Ανταλλαγή, λοιπόν αγάπης με ψυχαναγκασμούς... Έτσι φαίνεται πως ένα απλό χαμόγελο μπορεί να αλλάξει την πορεία της συνηθισμένης ημέρας σου καθώς και τις βλέψεις σου, ένας τσακωμός με την κολλητή σου μπορει να καταλήξει σε μία επισφράγιση παντοτινής φιλίας (όσο τραγικό και αν ακούγεται), ένα κέρμα που θα δώσεις σε ένα πλανόδιο μουσικό ή κάποιον φτωχό να του προσφέρει κάτι για να χορτάσει.. Μέσα από αυτές τις απλές πράξεις λοιπόν το άγχος που συνοδεύει εκ γενετής τον άνθρωπο μειώνεται, το μυαλό δε βρίσκεται προσκολλημένο σε ανούσια μικροπράγματα, η ζωή κυλάει ομαλότερα και οι στιγμές για να θυμάσαι πληθαίνουν ικανοποιητικά!

Παρατηρώντας ακόμη και τους μεγαλύτερους βλέπω πως η καθημερινότητα, το γραφείο, οι καφέδες και τα τσιγάρα δεν τους προσφέρουν τίποτα περισσότερο από πρόωρη γηρατειά, άγχος, έλλειψη φαντασίας και ονείρων και εξιδανίκευση του χρήματος ως αξία όλων των εποχών!!! Κατανοώ βέβαια πως ο άνθρωπος πρέπει να είναι συνειδητοποιημένος, να έχει προνοήσει πρωτύτερα για το μέλλον του προκειμένου να ζει αξιοπρεπώς (έως πλουσιοπάροχα κατά τις σημερινές αντιλήψεις), όμως τελικά ο καθείς αναζητεί απλά πράγματα για να ευτυχίσει στη ζωή! Και πιστεύω πως όλοι αν ήμασταν παρατηρητές των ζωών μας από ψηλά ίσως να αλλάζαμε τα πάντα και να τολμούσαμε κάτι εξωφρενικό και παράλογο... Τελικά ίσως το πρόβλημα που προκύπτει στη συνέχεια είναι πως ο άνθρωπος δεν εκτιμάει και δε μπορεί να αναγνωρίσει την αγάπη!

Έχω καταντήσει όμως κάπως κουραστική εφόσον μιλώ διαρκώς για συναισθήματα και μελοδραματισμούς και με σκοπό να μη χαρακτηριστώ υπερβολικά ευαίσθητη και συναισθηματική, θα παραθέσω ένα άλλο θέμα που με έχει προβληματίσει ιδιαίτερα! Μια φίλη είδε ένα όνειρο που δεν ανταποκρίνεται εξ ολοκλήρου στην πραγματικότητα κι όμως ένιωθε τύψεις που το είδε.. Πιο συγκεκριμένα η κοπέλα αυτή είναι σε σχέση με κάποιον και ονειρεύτηκε πως φιλούσε κάποιον άλλο και το γελοίο της υπόθεσης είναι πως παρόλο που αυτό το άτομο μοιάζει με κάποιον γνωστό μας, δεν είναι υπαρκτό! Τη συμβουλεύω λοιπόν να αφήσει στην άκρη τη μαλακία που την τρώει και απλά να μην το αναφέρει! Εκείνη να επιμένει πως δε θα είναι ειλικρινής απέναντί του.. Μα πως είναι δυνατόν να λες πως δεν είσαι ειλικρινής εφοσόν το όνειρο δεν αντικατοπτρίζει την πραγματικότητα και δεν πρόκειται να πεις ψέματα και στην προκειμένη περίπτωση ούτε καν να κρύψεις την αλήθεια! Κι εκείνη να βασανίζεται ακόμη περισσότερο θεωρώντας πως κάτι θέλει να της πει το υποσυνείδητό της... Επηρεάζοντας λοιπόν και μένα με αυτήν τη φράση της διάβασα σχετικά με τα όνειρα και κατελήξα στο εξής συμπέρασμα:

Τα  όνειρα  λειτουργούν ως ένα «φίλτρο», μέσα από το οποίο περνούν τα ερεθίσματα της ξύπνιας ζωής. Εφόσον τα ερεθίσματα συμφωνούν με τα ήδη εδραιωμένα πρότυπα ιδιοσυγκρασίας και συμπεριφοράς, αυτά ενδυναμώνονται και αφομοιώνονται. Αν όχι, εξασθενίζουν  ή διαγράφονται. Παρατηρώντας και το γεγονός πως η φίλη μου συνεχώς αναρωτιέται πως γίνεται όλα να της πηγαίνουν τόσο καλά με το συγκεκριμένο άτομο που είναι σε σχέση, είναι ολοφάνερο πως οι σκέψεις τις για το αν κάτι θα στραβώσει την είχαν κατακλύσει! Απορρίπτοντας την περίπτωση να της φερθεί άσχημα εκείνος, εξέτασε τη δική της περίπτωση καταλήγοντας σε αυτό το όνειρο! Τελειώνοντας εδώ με την ψυχολογική μου διάγνωση, θα αναφέρω πως όλα γίνονται επί σκοπού! Καλή συνέχεια διακοπών ;)

Peace Love And Ice Cream :)

Τα μάτια μου κλείνουν, αλλά πρέπει να κρατήσω δυνάμεις και να καταγράψω το σημερινό Σάββατο (συγκεκριμένα το τελευταίο Σάββατο που περνάμε με την Εύα εδώ, στο Ηράκλειο)...:/ Βαδίζοντας όλοι εκατέρωθεν απ'αυτήν και ανταλλάζοντάς της τεράάάστιες αγκαλιές νομίζω πως αποδείξαμε για ακόμη μία φορά την αγάπη μας και το γεγονός πως αποτελεί το επίκεντρο της προσοχής μας τις τελευταίες μέρες -σαφώς δικαιολογημένα! Με ένα παγωτό στο χέρι μέσα στο χριστουγεννιάτικο κλίμα να συζητάμε, να τραγουδάμε και να χορεύουμε στους δρόμους μέχρι που φτάνουμε λιμάνι! Η κραυγή μου και του Γουίλι μπροστά απ΄τη θάλασσα τρόμαξε κάθε χριστιανό που βρισκόταν τριγύρω.. Πράγματι, είχαμε εκτροχιαστεί τελείως (κάτι είχε το παγωτό)... Για να αποδώσω καλύτερα την κατάσταση θα δώσω μερικά παραδείγματα του ρεπερτορίου μας! Ξεκινάμε, λοιπόν με ξύλινα σπαθιά, μαχαιρίτσα, κατσιμιχαίους και τα συναφή.. συνεχίζουμε με ξένα ροκ και βρισκόμαστε στο μεταβατικό στάδιο από system of a down σε μητροπάνο και ό,τι ρεμπέτικο, ρίχνοντας ζεμπεκιές, βγάζοντας ρούχα μες στο κρύο και κάνοντας τη μεγαλύτερη χαλάστρα στο ζευγαράκι που κάθεται στο διπλανό παγκάκι! Και τώρα συνειδητοποιώ πως η καλύτερη παρηγοριά είναι η σύνθεση ραπ στίχων απ'τη Λιόγκα με θέμα εμού, προκειμένου να μου φτιάξει τη διάθεση και επίσης πως η Έλενα έχει πολύ γλυκό πρόσωπο όταν κλαίει επειδή νομίζει πως δε μας φέρθηκε ωραία σε κάποιο θέμα... Της κρατώ το χέρι και πιστεύω πως όλα είναι κάπως καλύτερα :)   

Δυστυχώς τίποτα όμορφο δεν κρατάει για πολύ, κι έτσι οι γονείς μου -οι οποίοι δε μ'αφήνουν σε ησυχία- τηλεφωνούν και τονίζουν πως πρέπει να επιστρέψω στις δέκα και μισή... Και συνεπέστατη (όπως πάντα:Ρ) βρίσκομαι τώρα στο δωματιό μου ακούγοντας Σιδηρόπουλο σκεπτόμενη τα μαθήματα και τις αυριανές υποχρεώσεις καθώς και την Τρίτη, που θα πάμε στο καράβι... Βρίσκομαι σε στάδιο αναζήτησης του εαυτού μου και των ονείρων που θέλω να ακουλουθήσω και μέχρι τώρα είμαι σίγουρη μόνο για έναν προορισμό μου.

Ο μήνας των αλλαγών! :)

Και να'μαστε στο Δεκέμβρη! Καλημέρα λοιπόν αγαπητέ/τή αναγνώστη/στρια :) Η σημερινή μέρα είναι αφιερωμένη στον Αλέξη Γρηγορόπουλο κι εγώ αντί να πάω στο σχολείο να συμμετέχω στη δράση των παιδιών προτίμησα να μείνω στο κρεβάτι μου και να χουζουρέψω :Ρ Ίσως και να μην ήταν σωστό  αλλά λίγες φορές έχω την ευκαιρία να παρακοιμηθώ (βασικά σχεδόν ποτέ-αφού και το Σαββατοκύριακο είμαι σε πρόγραμμα). Επίσης νομίζω πως τώρα πια η διαμαρτυρία έχει καταντήσει απλή αφορμή των παιδιών για κατάληψη! Ας αφήσω όμως το θέμα των καταλήψεων στην άκρη καθώς ποτέ δε θα αποκτήσω μια σίγουρη και σταθερή απόψη για το κατά πόσο είμαι υπέρ η κατά..

Το Σαββατοκύριακο που μας πέρασε ήταν από τα καλύτερα και είμαι σίγουρη πως θα το θυμάμαι για πολύ καιρό εφόσον ήμουν και με την αγαπημένη μου Εύα<3 Οι περιπλανήσεις μας στη φύση, τα σνίτσελ της γιαγιάς, οι βρουβόπιτες της Φιλιώς, οι βαρετές συζητήσεις περί επαγγελματικού προσανατολισμού με το θείο μου, ο καφές που ήπιαμε στο καπηλειό-καφενείο-καφετέρια (ανάλογα με τη γενιά και η ονομασία) στις 11 το βράδυ, το φοβερό διάβασμα φυσικής κατά το οποίο έσπαγα τα νεύρα της Εύας φωνάζοντας με ζήλο πόσο έξυπνη είμαι κάθε φορά που έλυνα σωστά μια άσκηση, το κουτσομπολιό-θάψιμο και η αυστηρή αξιολόγηση για τον καθένα λες και εμείς είμαστε οι θεότητες και πολλές άλλες

απερίγραπτες στιγμές, χαραγμένες στη μνήμη πηγάζουν απ'αυτό..

Μπορεί να έκανα μεγάλη βλακεία, μπορεί και όχι... Ξεκαθάρισα κάποια πράγματα με τον εαυτό μου και με ένα άλλο άτομο Χ. Κάποιες φορές τολμάμε πράγματα τα οποία δεν οδηγούν κάπου, αλλά μόνο η αίσθηση της ψυχικής ολοκλήρωσης και της ειλικρινής θέσης μας μας τρέπουν να πραγματοποιήσουμε καθετί που έχουμε σκεφτεί και επιθυμούμε έτσι ώστε να κλείσουμε κάθε ανοικτό λογαριασμό του παρελθόντος...(τι ωραίο που είναι να μιλάς διφορούμενα και να θέτεις διαφορετικούς προβληματισμούς ανάλογους με την κρίση του καθενός :Ρ). Τέλος πάντων δε γίνεται όλα να είναι ρόδινα στη ζωή και πραγματικά δεν ξέρω αν φταίει η συνείδηση, το υποσυνείδητο, η καρδιά ή οτιδήποτε άλλο, το σίγουρο είναι πως ο άνθρωπος συνεχώς θα βασανίζεται. Βασικά νομίζω πως δεν πρέπει να γενικεύω γιατί ίσως όλα αυτά να συμβαίνουν μόνο σε εμένα επειδή είμαι ηλίθια, παράωρη, κολλημένη σε καταστάσεις-πρόσωπα-πράγματα που έχω εξιδανικεύσει και λίγο άπλειστη νομίζω (το καλό είναι πως το τελευταίο δεν αφορά τα υλικά αγαθά :Ρ).

Σε λίγες μέρες φεύγει η Εύα.  :/  Τουλάχιστον πιστεύω πως οι γονείς μου θα με αφήσουν να πάω το καλοκαίρι Θεσσαλονίκη για να με φιλοξενήσει.. και σίγουρα μέχρι να φύγει έχουμε να κάνουμε πολλά πράγματα ακόμη! Αυτός ο μήνας είναι ελεεινός και ειρωνικός.. λύπη και χαρά συνυπάρχουν στο έπακρο η καθεμία και πολλά απρόοπτα είμαι σίγουρη ότι ακολουθούν! Σκέψη θετική και καλή συνέχεια σε ό,τι κι αν κάνετε :)