Τα μάτια μου κλείνουν, αλλά πρέπει να κρατήσω δυνάμεις και να καταγράψω το σημερινό Σάββατο (συγκεκριμένα το τελευταίο Σάββατο που περνάμε με την Εύα εδώ, στο Ηράκλειο)...:/ Βαδίζοντας όλοι εκατέρωθεν απ'αυτήν και ανταλλάζοντάς της τεράάάστιες αγκαλιές νομίζω πως αποδείξαμε για ακόμη μία φορά την αγάπη μας και το γεγονός πως αποτελεί το επίκεντρο της προσοχής μας τις τελευταίες μέρες -σαφώς δικαιολογημένα! Με ένα παγωτό στο χέρι μέσα στο χριστουγεννιάτικο κλίμα να συζητάμε, να τραγουδάμε και να χορεύουμε στους δρόμους μέχρι που φτάνουμε λιμάνι! Η κραυγή μου και του Γουίλι μπροστά απ΄τη θάλασσα τρόμαξε κάθε χριστιανό που βρισκόταν τριγύρω.. Πράγματι, είχαμε εκτροχιαστεί τελείως (κάτι είχε το παγωτό)... Για να αποδώσω καλύτερα την κατάσταση θα δώσω μερικά παραδείγματα του ρεπερτορίου μας! Ξεκινάμε, λοιπόν με ξύλινα σπαθιά, μαχαιρίτσα, κατσιμιχαίους και τα συναφή.. συνεχίζουμε με ξένα ροκ και βρισκόμαστε στο μεταβατικό στάδιο από system of a down σε μητροπάνο και ό,τι ρεμπέτικο, ρίχνοντας ζεμπεκιές, βγάζοντας ρούχα μες στο κρύο και κάνοντας τη μεγαλύτερη χαλάστρα στο ζευγαράκι που κάθεται στο διπλανό παγκάκι! Και τώρα συνειδητοποιώ πως η καλύτερη παρηγοριά είναι η σύνθεση ραπ στίχων απ'τη Λιόγκα με θέμα εμού, προκειμένου να μου φτιάξει τη διάθεση και επίσης πως η Έλενα έχει πολύ γλυκό πρόσωπο όταν κλαίει επειδή νομίζει πως δε μας φέρθηκε ωραία σε κάποιο θέμα... Της κρατώ το χέρι και πιστεύω πως όλα είναι κάπως καλύτερα :) 
Δυστυχώς τίποτα όμορφο δεν κρατάει για πολύ, κι έτσι οι γονείς μου -οι οποίοι δε μ'αφήνουν σε ησυχία- τηλεφωνούν και τονίζουν πως πρέπει να επιστρέψω στις δέκα και μισή... Και συνεπέστατη (όπως πάντα:Ρ) βρίσκομαι τώρα στο δωματιό μου ακούγοντας Σιδηρόπουλο σκεπτόμενη τα μαθήματα και τις αυριανές υποχρεώσεις καθώς και την Τρίτη, που θα πάμε στο καράβι... Βρίσκομαι σε στάδιο αναζήτησης του εαυτού μου και των ονείρων που θέλω να ακουλουθήσω και μέχρι τώρα είμαι σίγουρη μόνο για έναν προορισμό μου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου