Ο μήνας των αλλαγών! :)

Και να'μαστε στο Δεκέμβρη! Καλημέρα λοιπόν αγαπητέ/τή αναγνώστη/στρια :) Η σημερινή μέρα είναι αφιερωμένη στον Αλέξη Γρηγορόπουλο κι εγώ αντί να πάω στο σχολείο να συμμετέχω στη δράση των παιδιών προτίμησα να μείνω στο κρεβάτι μου και να χουζουρέψω :Ρ Ίσως και να μην ήταν σωστό  αλλά λίγες φορές έχω την ευκαιρία να παρακοιμηθώ (βασικά σχεδόν ποτέ-αφού και το Σαββατοκύριακο είμαι σε πρόγραμμα). Επίσης νομίζω πως τώρα πια η διαμαρτυρία έχει καταντήσει απλή αφορμή των παιδιών για κατάληψη! Ας αφήσω όμως το θέμα των καταλήψεων στην άκρη καθώς ποτέ δε θα αποκτήσω μια σίγουρη και σταθερή απόψη για το κατά πόσο είμαι υπέρ η κατά..

Το Σαββατοκύριακο που μας πέρασε ήταν από τα καλύτερα και είμαι σίγουρη πως θα το θυμάμαι για πολύ καιρό εφόσον ήμουν και με την αγαπημένη μου Εύα<3 Οι περιπλανήσεις μας στη φύση, τα σνίτσελ της γιαγιάς, οι βρουβόπιτες της Φιλιώς, οι βαρετές συζητήσεις περί επαγγελματικού προσανατολισμού με το θείο μου, ο καφές που ήπιαμε στο καπηλειό-καφενείο-καφετέρια (ανάλογα με τη γενιά και η ονομασία) στις 11 το βράδυ, το φοβερό διάβασμα φυσικής κατά το οποίο έσπαγα τα νεύρα της Εύας φωνάζοντας με ζήλο πόσο έξυπνη είμαι κάθε φορά που έλυνα σωστά μια άσκηση, το κουτσομπολιό-θάψιμο και η αυστηρή αξιολόγηση για τον καθένα λες και εμείς είμαστε οι θεότητες και πολλές άλλες

απερίγραπτες στιγμές, χαραγμένες στη μνήμη πηγάζουν απ'αυτό..

Μπορεί να έκανα μεγάλη βλακεία, μπορεί και όχι... Ξεκαθάρισα κάποια πράγματα με τον εαυτό μου και με ένα άλλο άτομο Χ. Κάποιες φορές τολμάμε πράγματα τα οποία δεν οδηγούν κάπου, αλλά μόνο η αίσθηση της ψυχικής ολοκλήρωσης και της ειλικρινής θέσης μας μας τρέπουν να πραγματοποιήσουμε καθετί που έχουμε σκεφτεί και επιθυμούμε έτσι ώστε να κλείσουμε κάθε ανοικτό λογαριασμό του παρελθόντος...(τι ωραίο που είναι να μιλάς διφορούμενα και να θέτεις διαφορετικούς προβληματισμούς ανάλογους με την κρίση του καθενός :Ρ). Τέλος πάντων δε γίνεται όλα να είναι ρόδινα στη ζωή και πραγματικά δεν ξέρω αν φταίει η συνείδηση, το υποσυνείδητο, η καρδιά ή οτιδήποτε άλλο, το σίγουρο είναι πως ο άνθρωπος συνεχώς θα βασανίζεται. Βασικά νομίζω πως δεν πρέπει να γενικεύω γιατί ίσως όλα αυτά να συμβαίνουν μόνο σε εμένα επειδή είμαι ηλίθια, παράωρη, κολλημένη σε καταστάσεις-πρόσωπα-πράγματα που έχω εξιδανικεύσει και λίγο άπλειστη νομίζω (το καλό είναι πως το τελευταίο δεν αφορά τα υλικά αγαθά :Ρ).

Σε λίγες μέρες φεύγει η Εύα.  :/  Τουλάχιστον πιστεύω πως οι γονείς μου θα με αφήσουν να πάω το καλοκαίρι Θεσσαλονίκη για να με φιλοξενήσει.. και σίγουρα μέχρι να φύγει έχουμε να κάνουμε πολλά πράγματα ακόμη! Αυτός ο μήνας είναι ελεεινός και ειρωνικός.. λύπη και χαρά συνυπάρχουν στο έπακρο η καθεμία και πολλά απρόοπτα είμαι σίγουρη ότι ακολουθούν! Σκέψη θετική και καλή συνέχεια σε ό,τι κι αν κάνετε :)