For Micha with love

Καλημέρα κόσμε όμορφε! Η χθεσίνη υπόσχεση που έδωσα στη Μιχαέλα πρέπει να πραγματοποιηθεί! Δεν ξύπνησα με την πιο καλή διάθεση, ωστόσο έχω ένα προαίσθημα πως η μέρα θα είναι πολύ ωραία ανεξάρτητα από το σωρό ασκήσεων στα μαθηματικά.. Ας ξεκινήσω, λοιπόν, απ'τα της Παρασκευής! Δεν υπάρχει πιο τέλειο πράγμα απ'το να είσαι με μια απ'τις κολλητές σου και να τρώτε παγωτό σε αυτό το μέρος (και συγκεκριμένα στο σημείο) που μια καλοκαιρινή μέρα είχε γίνει η απροσδόκητη γνωριμία!!! Μια γνωριμία που αλλάξε την πορεία των πραγμάτων από τότε που αρχίσαμε το λύκειο :) και το θέμα όπως καταλαβαίνεται δε θίγεται περεταίρω! Και μιας και αναφέρθηκα σε αυτές τις εμπειρίες... κοιτάζω το φεγγάρι, τον Άγιο Κωνσταντίνο όπου ο ουρανός  μέσα απ΄τα δέντρα φαίνεται πάντα πιο φωτεινός, ακόμη και την πιο μουντή και σκοτεινή μέρα του χειμώνα.. το δροσερό αέρα, τις μαλακίες που κάνουμε με τη Μαρία κάθε φορά που χωρίζουν οι δρόμοι μας για να πάει η καθεμία σπίτι της.. , τη βλάχικη παραλλαγή των τραγουδιών απ΄τα ξύλινα σπαθιά (εντάξει το έχουμε ξεφτιλίσει) και νιώθω αυτήν την ευεξία του καλοκαιριού που καθυστερεί τόσο πολύ...

Μόλις και το τονίζω.. μόλις τελειώσουμε τις εξετάσεις, είμαι με τις βαλίτσες μου κατασκήνωση!!! Θέλω να χορεύω όλη μέρα χωρίς να νοιάζομαι για τίποτα, να ξενυχτάμε κάθε βράδυ όλες μαζί λέγοντας ιστορίες της ζωής μας.. και τρώγοντας κεφτέδες μαζί με σοκολάτα (μπλιααααααααααξ), να μυρίζουμε όλη την ώρα σαλάμι σαν τις εγκυμονούσες ενώ ίχνος απ'αυτό δεν υπάρχει στη σκηνή, να κυκλοφορούμε με μακριές μπλούζες μόνο λανσάροντας χίπι στάιλ, να βάζουμε τα μικρά κοριτσάκια με αυτά τα μαλακά χεράκια να μας κάνουν μασάζ, να μην ακούω λάιβ τις φωνές των γονιών μου μόνο μέσω τηλεφώνου, να μας ρουφάει τα μάγουλα ο κούκλος εμψυχωτής μας ;) , και φυσικά θα γούσταρα πολύ να ερθεί και ένα παλικάρι (καν'τα δυο, και για τη φίλη μου)... :ΡΡ   Αλλά και να ξαναβρεθώ μπροστά απ'αυτή την εικόνα, οποιαδήποτε ώρα της μέρας..

Και αυτή η βδομάδα επιφυλάσσει αρκετές εκπλήξεις! 1ον) θέλουμε να πάμε κότσιρα... 2ον) δε θέλω να πάρω βαθμούς :(  3ον) θα στείλω επιτέλους γράμμα στο ευάκι 4ον) το Σάββατο παίζει "να μείνω στο σπίτι μιας φίλης" :Ρ  Απ'ό,τι καταλαβαίνετε αναγνώστες, τα συναισθήματα που επικρατούν είναι ανάμεικτα... ωστόσο δεν έχουμε παρά να σκεφτόμαστε θετικά και να ονειρευόμαστε ;)

Να λυτρωθώ!

Μεσημέρι! Όρεξη μηδέν... Αρκετό διάβασμα και άσχημες σκέψεις..  μόλις συνειδητοποιώ πως πρέπει να πάρω λίγο τα πάνω μου, εφόσον υποστηρίζω πως είμαι πνεύμα θετικής ενέργειας..:Ρ Απλά δυσκολεύομαι γιατί τα προβλήματα είναι αρκετά! Γενικότερη απογοήτευση με το σχολείο, λησμονιά μιας φίλης (απ'την οποία λάβαμε σήμερα γράμμα), απογοήτευση από πρόσωπα που θεωρούνται πιο κοντινά, συνεχείς λεκτικές μάχες με γονείς! Σήμερα συζητούσα με την Έλενα στο διάδρομο για τα συνηθισμένα φιλοσοφικά θέματα που πάντα μένουν χωρίς απάντηση... ή έστω υπάρχουν πολλές απαντήσεις αλλά καμμία δε φαίνεται να υπερνικάει την άλλη ή ο άνθρωπος γενικότερα δεν έχει το σθένος να καταλήξει σε ξεκάθαρα συμπεράσματα! Και τώρα μου έρχονται στο μυαλό αυτοι οι στίχοι ¨δεν ξέρω που πατώ και που πηγαίνω" ! Και η Έλενα όπως φαίνεται έχει  διαφορετική αντίληψη από εμένα καθώς όλα τα αντιμετωπίζει πιο απλοϊκά και χωρίς ιδιαιέτερες αναλύσεις και σοφίσματα.. Έτσι μου λέει πως όλα αυτά είναι φυσιολογικά στη συγκεκριμένη φάση της ζωής. Η εφηβεία είναι υπαίτια για κάθε κυκλοθυμία..  Και αυτό δεν το πιστεύω, ούτε το καταλάβαίνω! Νομίζω πως θα μείνω αιώνια κυκλοθυμική και  θυμώνω σε σημείο που είμαι έτοιμη να σκάσω κάθε φορά που μου λένε πως η τάδε συμπεριφορά μου ή αντίληψή μου οφείλεται στο γεγονός πως περνάω την εφηβεία μου.. Αυτή η κλασσική ατάκα των γονιών  με υποβαθμίζει και δε μου αφήνει περιθώρια να γίνομαι περισσότερο διαλλακτική και συζητήσιμη. Τέλος πάντων αρκετά έθιξα το θέμα των γονιών..  Η Κλείω θα κάνει τατουάζ και έχω πορωθεί άσχημα και εγώ.. Παρόλο που κατακρίνεται απ'τους περισσότερους με τις κλισέ επιφυλάξεις περί υγείας και αναθεώρησης μιας πιθανής παρορμητικής πράξης.. εγώ πιστεύω πως είναι σύμβολα που στολίζουν το σώμα και είναι ιδιάιτερα όμορφα γιατί χαρακτηρίζουν το άτομο (αν και είναι επίκτητα). Βασικά είναι τέχνη και όποιος δε μπορεί να το κατανοήσει, μάλλον βαδίζει με λανθάνουσες και μεταδιδόμενες  προκαταλήψεις.. Απλά πρέπει να αποφασίσει κανείς ποιο σχέδιο τον χαρακτηρίζει απόλυτα.. και όχι να βασιστεί σε κάτι πολυφορεμένο και μέσα στα πλαίσια "hey! i'm hipster" (όπως λέμε και με δυο κοπελιές).

Αν μπορούσα να γράφω, δε θα τέλειωνα τόσο σύντομα αλλά δυστυχώς έχω και άλλες υποχρεώσεις που με κάνουν να πλήττω.. και η αλήθεια είναι πως βαριέμαι αφάνταστα.. Μια επιθυμία που πρόσφατα προστέθηκε στη λίστα και η σκέψη της βοηθάει το μυαλό να δραπετεύσει απ'τα καθημερινά δρώμενα είναι μια εξόρμηση σε κάποια παραλία (στο νότο κατα προτίμηση, με την παρουσία sleeping bag).

Χαμογέλα, μπορείς! ;) 

Δεν το πιστεύω αυτό που μου συμβαίνει!

Ξυπνάω 7.28! Τινάζομαι, ανοίγω την ντουλάπα και φωνάζω "Δεν το πιστεύω αυτό που μου συμβαίνει!". Μπαίνει μέσα η μητέρα με μια έκφραση απορίας και ένα μάγουλο να προεξέχει λόγω της οδοντόβουρτσας  καταβάλλοντας κάθε δυνατή προσπάθεια να μου σπάσει τα νεύρα! Τι μπορεί να μου συμβαίνει δηλαδή; Το ότι ξυπνάω και ετοιμάζομαι για να πάω στην καταδίκη μου; Το γεγονός πως όλη η θετική ενέργεια των διακοπών θα εκμηδενιστεί μόλις αντικρίσω αυτά τα πολυαγαπημένα πρόσωπα κάποιων καθηγητών και μαθητών; Το ότι αδιαθέτησα ή το ότι δε θα μπορώ να σείρω τα πόδια μου και νιώθω πως τα μάτια μου αδυνατούν να κρατηθούν ανοικτά ίσαμε λίγα δευτερόλεπτα;

Πραγματικά την ώρα του μαθήματος θα με χαρακτήριζα ζωντανή νεκρή κατά τον Γουίλι.. Και το δράμα ξεκίνησε από τότε που τα παιδιά άρχισαν να τσακώνονται για το αν κάναμε ποδαρικό στην τάξη! Και από ό,τι φαίνεται κάποιος γρουσούζης μπήκε με το αριστερό αφού καλά-καλά δεν προλάβαμε να πούμε μια καλημέρα και τα ανερχόμενα τεστ ήταν το πρωτεύον θέμα συζήτησης! Εκτός αυτού, αύριο ,όπως μας διευκρίνισε στο διάλειμμα η καλή μας καθηγήτρια, γραφουμε διαγώνισμα στην άλγεβρα και προφανώς σώμα και μυαλό διστάζουν να υποστούν αυτό το μαρτύριο!

Δεν είμαι γκρινιάρα απλά έχω ανάγκη από λίγη ελευθερία..! Σε όλους τους τομείς.. Επιπλέον εχώ στο μυαλό μου πολύ πιο σημαντικά θέματα που αφορούν πιο προσωπικές καταστάσεις και κάνουν ακόμη πιο δύσκολη την προσπάθεια να ανταποκριθώ! Πώς μπορώ να συνεχίσω να διαβάζω ενώ η Εύα είναι στενοχωρημένη που θα πρέπει να προσαρμοστεί σε ένα τελείως άγνωστο και μη γνώριμο σε αυτήν περιβάλλον, το καινούριο της σχολέιο! (Παρ'όλα αυτά, αν το διαβάζεις αυτό Ευάκι, είμαι σίγουρη πως θα τα καταφέρεις γιατί είσαι ο πιο δυνατός άνθρωπος που ξέρω!). Και επείδη πρέπει να σταματήσω να φλυαρώ και να πάω να συνεχίσω με εξισώσεις θα υποβάλλω εν συντομία κάποια ερωτήματα που με βασανίζουν τελευταία! Υπάρχουν όρια στις σχέσεις των ανθρώπων; Υπάρχουν τίτλοι για αυτές; Ο καθένας μπορεί να λειτουργεί με όποιον τρόπο θέλει, αλλά όλα έχουν ένα όνομα και όταν συγχέουμε τόσο εύκολα τα πράγματα, όχι μόνο δε μπορούμε να παραδεχτούμε την πραγματικότητα αλλά ίσως μια δόση ανωμαλίας του χαρακτήρα να κρύβεται πίσω από κάθε ενέργεια μας.. Άλλο φιλία και άλλο έρωτας.. εξού και η διαφορετική ονομασία! Αν δε μπορείς να το αναγνωρίσεις αυτό είσαι δειλός.. φοβάσαι να ερωτευτείς, φοβάσαι να πληγωθείς και φοβάσαι να ζήσεις.. υπάρχει βέβαια και η εναλλακτική της ηλιθιότητας! Για του λόγου το αληθές όλα είναι στο παιχνίδι! Το μόνο σίγουρο είναι πως δε βαριόμαστε ;)  Υ.Γ: Οι παραπάνω συλλογισμοί πηγάζουν απ'τη ζωή μιας γνωστής μου η οποία με έχει συνεπάρει ιδιαίτερα για κάποιον ανεξήγητο λόγο!

Όποιος με αγαπάει ας κάνει μια ευχή να γράψω καλά στο αυριανό διαγώνισμα.. όποιος δε με αγαπάει είναι υπαίτιος για την πιθανή αποτυχία μου! Εγώ είμαι αθώα και ξεκαθαρίζομαι! ΜΑΜΑΑΑ!!!

Και θέλω να ξέρεις πως μου άρεσε πολύ αυτή η στιγμή!

Adios :)